ــــــــــــــ معلم خوانساری ـــــــــــــــ

بد نیست بدانیم که ماه ، این خواهر خوانده زمین ، این یار دیرینه و با وفا در زمان منظومگی زمین ، سیاره اش بوده  و پس از ماجرای شکستش از خورشید که به عنوان سیاره ، اسیر منظومه شمسی شده است باز زمین را تنها نگذاشته و با نام قمر ، ندیم و همدم او باقی مانده است .

تاکنون صحبت و حدیث های زیادی چه راست و یا چه دروغ پیرامون این چراغ آسمان گفته شده و بسیاری از وقایع زمین را به آن ارتباط داده اند ولی به یقین و با اطمینان می دانیم که علت جذر و مد پوسته جامد زمین و مخصوصاً بالا و پائین رفتن آب دریاها و اقیانوسهای سطح زمین نیروی جاذبه ماه می باشد و هیچگونه شک شبهه ای هم در این مورد وجود ندارد.

ماه و زمین وسایر سیارات و قمرها ، ستارگانی از جنس ضد ماده هستند که جداره آنها در اثر سنتز هسته ای تبدیل به ماده شده است پس :

ماه هم مانند زمین از دو فاز متضاد تشکیل شده است :

1 ــ کُره ملتهب ضدماده درون .

2 ـ جداره ماده که از عناصر مختلف تشکیل شده است.

قبل از هر چیز باز بگویم که در طبیعت علاوه بر نیروی جاذبه ، متضاد آن یعنی نیروی دافعه هم وجود دارد یعنی این ذرات متضاد جهان هستند که نیروی های دافعه و جاذبه را بوجود می آورند بطوریکه ماده با ضد ماده ، نیروی جاذبه را می سازد و ضد ماده با ضد ماده باعث بوجود آمدن نیروی دافعه می شود.

بنابراین دو جنس متضاد ماده و ضد ماده سازنده کُره ماه و کُره زمین ، دو نیروی متضاد جاذبه و دافعه بین آنها را بوجود می آورد.

با این وضع ، سه نیرو بین زمین و ماه وجود دارد:

1 ـ کُرات ضد ماده با یکدیگر نیروی دافعه را بوجود می آورند بنابراین کُره ضد ماده درون زمین با کُره ضد ماده درون ماه نیروی دافعه دارد و باعث می شود که ماه در اثر جاذبه کُره زمین بر روی زمین سقوط نکند.

2 ـ بین پوسته و جداره ماده ماه با کُره ضد ماده درون زمین نیروی جاذبه وجود دارد و این نیروی جذب پوسته ماده ماه به درون زمین باعث می شود که ماه از محدوده مدار چرخش به دور زمین خارج نشود و فرار نکند .

3 ــ باز بین کُره ضد ماده درون ماه با جداره ماده زمین نیروی جاذبه وجود دارد که باعث جذب پوسته زمین به کُره ضد ماده درون ماه می شود که عامل جذر ومد آبهای دریاها و اقیانوسهای زمین هم همین کُره ضد ماده درون ماه می باشد.

دراینجا از ژرف اندیشان ،محققین و متفکرین سوالی دارم :

وقتی که نیروی جاذبه ماه ،آبهای سیال وروان دریاها و اقیانوسها را به سمت خود بالا می کشد آیا ماگما یا مذاب سیال وروان زیر پوسته جامد زمین را به سمت خود بالا نمی کشد و این کشندگی ماگما « مدگرفتگی ماگما » به زیر پوسته جامد منطقه مدگرفتگی فشار وارد نمی آورد ؟!

آیا تاکنون به این موضوع مهم که اثرات غیر قابل اغماضی نه تنها بر زلزله ها بلکه بر شرایط جوی هم دارد اندیشیده اید؟!

ماه در مدار بیضی هر بیست و هفت ونیم روز یکبار به دور زمین می چرخد که فاصله نزدیکترین مکان آن به زمین « نقطه حضیض ـ فرود »356500کیلومتر و فاصله دور ترین آن به زمین« نقطه اوج ـ فراز »406700کیلومتر است .

خورشید هم بر جذر و مد ها تأثیر گذار است و در اول هر ماه « هلال ماه» و همچنین چهاردهم هر ماه « ماه کامل یا بدر » ، خورشید و ماه و زمین در یک راستا قرار می گیرند بر همین اساس است که در این دو زمان در زیر پای ماه ، جذر و مد قوی بوجود می آید.

قدرت جذر و مد به همین جا خلاصه نمی شود بلکه هر چه ماه در مدار بیضی خود به زمین نزدیکتر شود ، قدرت جذر و مد هم بیشتر می شود و زمانی این قدرت جذر و مد به بیشترین حد خود می رسد که ماه در کمترین فاصله به زمین« 365000کیلومتری» یعنی نقطه حضیضی رسیده باشد و اگر در این مکان حضیضی ماه به زمین ، خورشید و ماه و زمین در یک راستا باشند ، نهایت قدرت جذر و مد خواهد بود .

وقتی که ماه در حالت بدر به کمترین فاصله به زمین می رسد «به نقطه حضیض می رسد » ، درخشان تر و بزرگتر از همیشه دیده می شود که به این حالت ، ماه افروختگی یا اَبرماه می گویندکه هر 412روز یک بار این اتفاق می افتد و دراین لحظه قدرت جاذبه ماه در جذر ومد ها به ماکزیمم خود می رسد .

بنابراین در زمان هلال اول ماه و در زمان ماه کامل یا  بدر و مخصوصاً در زمان ماه افروختگی ، قدرت جذر ومد بسیار بالاست .

همیشه جذر و مدها را با آب دریاها و اقیانوسها دیده ایم اینک جذر و مد را با ماگمای مذاب و سیال زیر پوسته جامد زمین می نگریم و تأثیراتش در بروز زمین لرزه ها را پیگیری می کنیم.

زمان برسی تأثیر ماه بر جذرو مد های ماگمائی در محدوده زمانی اول ماه ، چهاردهم ماه « بدر » و مخصوصاً محدوده زمانی ماه افروختگی و نزدیک بوده ماه بدر به زمین است .

در طول شبانروز مکانهائی که در زیر پای ماه قرار می گیرند دو بار دچار مدگرفتگی و دو بار دچار جذر گرفتگی می شوند.

وقتی که منطقه ای در زیر پای ماه دچار مد گرفتگی می شود به این معناست که اولاً مقداری از وزن پوسته جامد آن منطقه در اثر نیروی جاذبه ماه ، کم و سبکتر می شود وموضوع بسیار مهم دیگر آن اینست که ماگمای مذاب زیر پوسته جامد آن منطقه هم مد گرفته می شود و بالا می آید که این بالا آمدن ماگما باعث فشار به زیر پوسته جامد زمین می شود یعنی می توان گفت که ماگما حالت تکیه گاه و ساپورتی برای استقرار پوسته جامد و سنگین زمین است و در این حالت امکان شکستن پوسته جامد منطقه و بوجود آمدن زلزله به مینیمم می رسد ودر این لحظه زمین لرزه رُخ نمی دهد.

خطر زمین لرزه ساعاتی بعد و در لحظه پایان مد و شروع جذر آغاز می شود چرا که به محض پایان مد و شروع جذر به علت کم شدن نیروی جاذبه ماه از منطقه اولاً وزن پوسته جامد منطقه سنگین تر می شود و بعد اینکه ماگمای درون زمین فروکش می کند که در اثر فروکش و پائین رفتن ماگما ،پوسته جامد منطقه تکیه گاه و ساپورت خود را از دست می دهد و چاره ای جز شکستن و فرو افتادن ندارد که این شکستن و فروافتادن ، زلزله است و جای شکستگی ها هم گُسل می باشد.

پس :

1 ـ مناطقی که مستعد زلزله باشند زمان زمین لرزه های آنجا در محدوده زمانی روزهای اول ماه ، چهاردهم ماه مخصوصاً در محدوده زمانی « ماه افروختگی » خواهد بود.

2 ـ مد ماگمائی در زمانهای ذکر شده در بروز رگبار های باران ، بادهای شدید ، طوفانهای شدید ، صاعقه های شدید ، استهلاک و به هدر رفتن الکتریسیته خطوط انتقال فشار قوی ، تغییر محسوس و قابل مشاهده در سیستم عصبی موجودات زنده ، کم شدن مقاومت الکتریکی زمین مد گرفته و بالا رفتن جاذبه الکتریکی آن منطقه دارد که در فرصت مناسب همه این موارد را با ذکر دلیل و آزمایش بازگو خواهم کرد.

احمد فتحی مدیر وبلاگ « اسرار ناب هستی»