ــــــــــــــ معلم خوانساری ـــــــــــــــ

وی پس از فوت پدر، یعنی مقارن سال 1326 خوشیدی به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به ادامه تحصیل مشغول شد و در طول این دوران یک لحظه از زمزمه کردن و آواز خواندن، آن هم به صورتی کاملآ خود جوش و فطری غافل نشد. 

از سال 1335 می توان به عنوان سال تحوّل و دگرگونی در زندگی هنری محمــودی خوانساری نام برد. 

زیرا در محفلی با شادروان ابوالحسن صــبا آشنا گردید و از پیشنهاد ایشان مبنی بر فراگیری علمی ردیف موسیقی ایران استقبال نمود و این تمرین و ممارست تا پایان عمر استاد صــبا ادامه یافت.

سال 1338 به دعوت داوود پیــرنیا، بنیانگذار برنامه گلهای جاویـــدان، گلهای رنگارنـــگ، یک شاخه گل، برگ سبز و گلهای صحرایی، در استودیو گلــها شروع به فعالیت نمود و رسمآ اولین کار هنری خود را در برنامه برگ سبز شماره 56 ضبط نمود. 

از آن پس شادروان محمــود خوانساری در کنار اساتیدی چون مرتضی خان محــجوبی، احمد عبــادی، حبیب الله بدیـعی، جواد معروفــی، حسن کسـائی، پرویز یاحقـی، جلیل شهـناز، رضا ورزنــده، منصور صــارمی و فرهنگ شریــف به خلق آثار ماندگار موسیقی اصیل ایرانی همت گماشت. 

برنامه ای با عنوان نوایــی از موسیقی ملی به همت شادروان دکتر منوچـــهر جهان بلگو در حال شکل گیری و تدوین بود که در این برنامه محــمودی خوانساری برای اولین مرتبه اقدام به اجرای ترانه خواهد کرد.

بیست و شش سال از درگذشت این هنرمند فرزانه و فروتن گذشت. استادی که ادب و انسانیت را سرلوحه رفتار خویش قرار داد. خواننده ای که به داشتن صدای تنها اکتفا نکرد و همّ و غم خود را صرف بکارگیری صحیح این ودیعه الهی نمود. 

خواننده ای با سوادی که امر آواز را به مفهوم کامل می دانست تا جایی که هنگام خواندن و تلفّظ ابیات متنوع شعر فارسی، با شیوه ای مختص خویش کلمات را معنی می کرد و با تکرار و تکیه بر جمله امید من، امید تازه ای در جسم و جان مشتاقان موسیقی این مرز و بوم می دمید.

هنرمند نازنینی که هرگز در ازای دستمزد، ناله بی غمی سر نداد و در عین نیازمندی، وارسته و بی نیاز عمر خود را در گوشه انزوا سپری نمود و سر انجام روز چهارشنبه دوم اردیبهشت ماه 1366، به صورتی ناگوار، مظلومانه و ناباورانه از غم زیستن نجات یافت و حیات مجددی را آغاز نمود. 

دانلود مرغ شبــاهنگ